Μία επίπονη εργασία, που ανοίγει νέους δρόμους στην μελέτη και έρευνα Ιστορίας των Αχαρνών, παρουσίασε στο κοινό, το απόγευμα του Σαββάτου 20 Μαρτίου 2010, ο Αντινομάρχης και Πρόεδρος του ΔΣ της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αχαρνών (ΙΛΕΑ),Γιώργος Φυτάς.Μπροστά σε ένα ακροατήριο περίπου διακοσίων ατόμων, ανάμεσα στα οποία και γνωστοί συγγραφείς και μελετητές της Ιστορίας και Λαογραφίας των Αχαρνών, αλλά και της Αττικής, ο Γιώργος Φυτάς παρουσίασε, με την βοήθεια οπτικοακουστικών μέσων όλα τα αποκόμματα των αθηναϊκών εφημερίδων που αναφέρονται στις Αχαρνές και δημοσιεύθηκαν την περίοδο 1880 – 1930. Χάρη στο διαδίκτυο και με την βοήθεια εξειδικευμένων συνεργατών, ο Γιώργος Φυτάς «κατέβασε» σωρεία δημοσιευμάτων που περιγράφουν ανάγλυφα την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική εικόνα της πόλης στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Εξήγησε μάλιστα πως τα δημοσιεύματα προέρχονται από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης η οποία και έχει προχωρήσει στην ψηφιοποίηση των αρχείων των εφημερίδων και συμπλήρωσε ότι σκοπεύει, με την ολοκλήρωση της εργασίας, να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων στην οποία θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση όσοι αναζητούν πηγές πληροφοριών για την Ιστορία και Λαογραφία των Αχαρνών. Πρόσθεσε ακόμα ότι σκοπεύει να επεκτείνει την δουλειά αυτή και στους Δήμους της ευρύτερης περιοχής αναφέροντας χαρακτηριστικά τα Άνω Λιόσια, την Φυλή, τον Ασπρόπυργο, το Κορωπί, το Λαύριο και τα Βίλλια.«Δεν πρόκειται για εκδήλωση του Μουσείου, ούτε φιλοδοξώ να γίνω συγγραφέας. Συνέλεξα το πλούσιο αυτό υλικό, για να αξιοποιηθεί από τους ερευνητές. Διέθεσα ένα χρόνο από την ζωή μου και ευχαριστώ την οικογένεια μου για την στήριξή της» τόνισε κλείνοντας την εκδήλωση ο Γιώργος Φυτάς.
«Δήμαρχε εγώ δεν θέλω να με θάψουν με τους Μενιδιάτες»
Έντονη συναισθηματική φόρτιση προκάλεσε στους παρευρεθέντες η αφιέρωση του Γιώργου Φυτά .«Αφιερώνω αυτή την εργασία σε εσάς και τους πρόγονους σας. Αλλά και στους γονείς μου που δεν μπόρεσαν σήμερα να είναι κοντά μου», δήλωσε φανερά συγκινημένος ο Γιώργος Φυτάς. Το ενδεχόμενο της παρουσίας των γονιών του αποτέλεσε γι’ αυτόν κίνητρο να επισπεύσει την παρουσίαση της εργασίας του. Όμως τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν δεν τους επέτρεψαν να δώσουν το παρών. Εξίσου συγκινητική ήταν μία ατάκα που επανέλαβε τρεις φορές ο Γιώργος Φυτάς. «Δήμαρχε εγώ δεν θέλω να με θάψουν με τους Μενιδιάτες». Ήταν μία φράση ηλικιωμένης γυναίκας προς τον Δήμαρχο Θρακομακεδόνων, δηλωτική της απαξίωσης με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι νεοφερμένοι τους κατοίκους των Αχαρνών. «Οι πρόγονοί μας ήταν σπουδαίοι. Θα είναι τιμή μας, όταν έλθει εκείνη η ώρα, να μας θάψουν με τους Μενιδιάτες» κατέληξε βουρκωμένος ο Γιώργος Φυτάς.
«Το όραμα του Νώντα μας εμπνέει»
Η παρουσίαση της εργασίας του Γιώργου Φυτά επαλήθευσε την εκτίμηση ότι, μετά τις πρόσφατες αρχαιρεσίες, μπήκε νέο αίμα στην ΙΛΕΑ. Η προσπάθεια θα συνεχισθεί με την έκθεση φωτογραφίας για το Μενιδιάτικο Πανηγύρι, που συμπίπτει με τις φωτεινές εκδηλώσεις και την οποία επιμελείται ο Θανάσης Κατάρας. Φυσικά, η παρουσία στο ΔΣ του γνωστού μας και μη εξαιρετέου Δημήτρη Γιώτα αποτελεί εγγύηση ότι το επίπεδο της δουλειάς που θα παρουσιαστεί θα είναι υψηλό. Μιλώντας, παρεμπιπτόντως, για τη νέα διοίκηση της ΙΛΕΑ, ο Γιώργος Φυτάς δήλωσε ότι σύντομα θα λειτουργήσει το Μουσείο. Πρόσθεσε όμως ότι χωράνε μόνο τα 1500 από 25 χιλιάδες εκθέματα της ΙΛΕΑ και δήλωσε ότι η ανέγερση νέου Μουσείου είναι επιβεβλημένη.«Πρόκειται για ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Όμως θα κάνουμε το παν για να το πετύχουμε. Το όραμα του Νώντα Νίκα μας εμπνέει και έχοντας στο πλευρό μας το Δημήτρη Γιώτα είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε» τόνισε χαρακτηριστικά.
«Βουτιά» στο παρελθόν μέσα από τα αποκόμματα των εφημερίδων
Μπορεί ο Γιώργος Φυτάς να ξεκαθάρισε ότι δεν σκοπεύει να γίνει συγγραφέας. Όμως για να δείξει την σημασία των δημοσιευμάτων που «κατέβασε» από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, έκανε μία αναδρομή στην εποχή που γράφτηκαν, φωτίζοντας άγνωστες ή σκοτεινές πτυχές της νεότερης ιστορίας των Αχαρνών. Με την δική του σχολιαστική ματιά και ενίοτε με λεπτό χιούμορ, ο Γιώργος Φυτάς παρέθεσε πλήθος στοιχείων για τη νοοτροπία, τις συνήθειες των Αχαρνών, αλλά και για τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Χωρίζοντας τα δημοσιεύματα σε ενότητες (πολιτική- οικονομία – επαγγελματικές ασχολίες – γιορτές και γάμοι – δυστυχήματα – εγκλήματα) έκανε μία πρώτη ταξινόμηση τους. Ωστόσο, ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε στην αποτύπωση των χαρακτηριστικών της ράτσας, πραγματοποιώντας ένα είδος κοινωνικού ψυχογραφήματος. «Οι πρόγονοί μας ήταν περήφανοι, φιλότιμοι και εργατικοί. Ζούσαν από την γεωργία ή βιοπορίζονταν στην Πάρνηθα ως βοσκοί, υλοτόμοι, καρβουνιάρηδες, μελισσοκόμοι και ρηττινοσυλλέκτες. Καβγάδιζαν συχνά και χρησιμοποιούσαν τα όπλα που κουβάλαγαν μαζί τους για να λύσουν τις διαφορές τους. Ανυπότακτοι δε δίστασαν στο διάβα της ιστορίας να διεκδικήσουν μαχητικά από το Κράτος το δίκιο τους ή να φτάσουν στο έγκλημα, για λόγους τιμής. Σκληροί πολεμιστές, ειδικεύονταν στον ανταρτοπόλεμο και βροντοφώναξαν παρών στους εθνικούς αγώνες. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτούς» κατέληξε ο Γιώργος Φυτάς, που δεν παρέλειψε, για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού να αναφέρθεί και σε δύο ερωτικά δράματα που με πρωταγωνιστές από τις Αχαρνές συγκλόνισαν το πανελλήνιο: Τον άδικο φόνο ενός νέου από τη Χωροφυλακή, επειδή έκλεψε το μαντήλι της αγαπημένης του, η οποία μόλις έμαθε το μαντάτο αυτοκτόνησε από τον πόνο της. Αλλά και την τραγωδία του Μιχάλη Μίχα, που από το ερωτικό του πάθος βούτηξε τα χέρια του στο αίμα της αγαπημένης του και των συγγενών της για να χάσει τελικά το κεφάλι του στη λαιμητόμο…
