ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΖΕΦΥΡΙΟΥ ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ

Η μητέρα του αδικοχαμένου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, ήταν το κεντρικό πρόσωπο στην εκδήλωση βράβευσης των μαθητών του Λυκείου Ζεφυρίου, που εισήχθησαν φέτος στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο. Ο Δήμος και η Ένωση Γονέων Ζεφυρίου αφιέρωσαν την εκδήλωση στη μνήμη του Αλέξη και προχώρησαν στην καθιέρωση τιμητικής διάκρισης που φέρει το όνομά του, με σκοπό, αφενός να καταδικασθεί η χρήση βίας και αφετέρου να υπάρξει συστράτευση όλων των φορέων για την επίλυση των προβλημάτων της νεολαίας. «Ο Αλέξανδρος ήταν ένα παιδί που ανήκε στην οικογένειά του. Στους φίλους του, στους συμμαθητές τους , στις παρέες του. Ο τρόπος που επέλεξε η βία να του αφαιρέσει τη ζωή, ο άδικος, έξω και πέρα από κάθε λογική θάνατός του, συγκλόνισε την Ελληνική Κοινωνία και μας οδήγησε όλους να τον διεκδικούμε », τόνισε η Δήμαρχος Ζεφυρίου Φωτεινή Γιαννοπούλου, καλώντας τη μητέρα του Αλέξη, Tζίνα Τσαλικιάν, να απονείμει σε αριστεύσαντα μαθητή, το βραβείο που φέρει το όνομα του γιου της. Πρόσθεσε ακόμα ότι το βραβείο αυτό θα απονέμεται κάθε χρόνο. «Σας υποσχόμαστε πως κάθε χρόνο στην Απόδοση των βραβείων ο Αλέξανδρος θα είναι μαζί μας ανοίγοντας καινούργια μονοπάτια ακόμα και μέσα από τα σύννεφα», διαβεβαίωσε τη Τζίνα Τσαλικιάν η Φωτεινή Γιαννοπούλου, που δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι ο άδικος θάνατος του Αλέξη αποτέλεσε την αφορμή για την ανοικτή αμφισβήτηση του εκπαιδευτικού συστήματος από τους νέους. « Η Παιδεία έχει ανάγκη από ένα σχολείο ανθρώπινο, δημοκρατικό, με συμμετοχή των παιδιών στην κατάκτηση της γνώσης και όχι στη μηχανιστική αποστήθιση. Ένα σχολείο με Δασκάλους και όχι Διδάσκοντες. Χρειάζονται αλλαγές και σοβαρές τομές για να μην ασφυκτιούν οι μαθητές και να μην οδηγούνται σε ψυχική εκτόνωση με συνέπειες απρόβλεπτες και οδυνηρές όπως εκείνες του περσινού Δεκέμβρη, που στο εισαγωγικό του κεφάλαιο φέρει τη Δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή. Του Δεκέμβρη που σημάδεψε ολόκληρη την Ελλάδα με το όνομα Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος», τόνισε χαρακτηριστικά. Απαντώντας στη Δήμαρχο, η μητέρα του Αλέξη, ευχαρίστησε το Δήμο που, όπως είπε, θυμήθηκε το γιο της, ένα χρόνο μετά το θάνατό του και ευχήθηκε να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και άλλοι Δήμοι, δικαιώνοντας τον Αλέξη. Συγκινητική ήταν η προσφώνηση της Προέδρου της Ένωσης Γονέων, Λίτσας Τζουμερκιώτη, η οποία, αφού επεσήμανε ότι η καταπίεση που υφίστανται οι νέοι από το εκπαιδευτικό σύστημα, τους έβγαλε, με αφορμή το θάνατο του Αλέξη, στους δρόμους, στράφηκε στη μητέρα του Αλέξη. «Ξέρουμε ότι τίποτα δεν σας παρηγορεί. Ότι τίποτα δεν αναπληρώνει την απώλεια του παιδιού σας. Θα ήθελα όμως να σας εκφράσω, εκ μέρους όλων των γονιών της πόλης μας, την εκτίμηση και τον απεριόριστο σεβασμό μας», κατέληξε η Λίτσα Τζουμερκιώτη. Εξίσου συγκινητικός ήταν και ο επίλογος της εκδήλωσης. Μουσικό συγκρότημα από μαθητές του Λυκείου, αφιέρωσε τέσσερα γνωστά τραγούδια, στη μνήμη του Αλέξη, που εξέφρασαν, με ιδανικό τρόπο, την έντονη συναισθηματική φόρτιση των ακροατών, οι οποίοι τα άκουσαν με θρησκευτική προσήλωση, κρατώντας αναμμένα κεριά. Εξάλλου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τον Αλέξη, μαθητές της μέσης εκπαίδευσης, δημιούργησαν, το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου, graffity και έγραψαν συνθήματα για τον Αλέξη, στους τοίχους του κτιρίου της Κοινωνικής Υπηρεσίας και του παράπλευρου στην Αττική Οδό δρόμου. Στους μαθητές αυτούς οι διοργανωτές της εκδήλωσης απένειμαν αναμνηστικά.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΟ ΚΡΥΟΝΕΡΙ

Ήταν ακριβώς όπως το ονόμασαν: Παραμυθένιο Χριστουγεννιάτικο Χωριό. Γιατί μόνο στα παραμύθια μπορεί να υπάρξει μια διοργάνωση με τόση επιτυχία. Κι οφειλόταν στο γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι συνεργάστηκαν άψογα. Σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία οφείλεται στην κατάλληλη επιλογή του χώρου. Το προαύλιο του πρώτου Δημοτικού αποδείχτηκε ιδανικός χώρος, με πολύ καλή προσβασιμότητα απ’ όλες τις πλευρές της πόλης αλλά και σχετική ευχέρεια στην στάθμευση. Μόνο ο καιρός πήγε να τα χαλάσει με μια επικίνδυνη, για βροχή, συννεφιά. Γρήγορα όμως βελτιώθηκε και ανακούφισε τους διοργανωτές, που όμως είχαν λάβει τα μέτρα τους και είχαν εναλλακτικές λύσεις. Σε περίπτωση που ο καιρός ήταν ακατάλληλος η γιορτή θα μεταφερόταν στο Γυμνάσιο. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να εξελιχτεί το Χριστουγεννιάτικο Χωριό σε ένα παράδεισο για τα παιδιά. Με τραινάκι, φουσκωτά, αναρρίχηση και τοξοβολία, οι πιτσιρικάδες έζησαν στιγμές ονειρεμένες. Δεν ήταν οι μοναδικές επιλογές. Για τους ψαγμένους υπήρχαν εργαστήρια κατασκευής μαριονέτας, χριστουγεννιάτικων στολιδιών, χάντρας και χειροτεχνιών με πολύχρωμα σφουγγαράκια. Οι παραδοσιακοί μπορούσαν να ζυμώσουν χριστουγεννιάτικες λιχουδιές με την γιαγιά, οι ρομαντικοί να ακούσουν την παραμυθού, οι θεατρόφιλοι να παρακολουθήσουν παράσταση κουκλοθέατρου και οι οικολόγοι να παίξουν το planet book, ένα παιχνίδι που κάνει θραύση. Τέλος, οι φιλότεχνοι μαθητές του πρώτου Δημοτικού παρουσίασαν μια εξαιρετική μουσική παράσταση. Όλα αυτά, μέσα σε μία εορταστική ατμόσφαιρα, με τον επίσημο Άγιο Βασίλη να μοιράζει δώρα και δεκάδες συναδέλφους του να βοηθούν τα παιδιά στις δραστηριότητες τους. Με το παραδοσιακό έλατο, που παρακινούσε τους επισκέπτες να γράψουν ευχές. Με το εργαστήρι της σοκολατοανθοκομικής και άφθονη λαχταριστή σοκολάτα. Ήταν ένα μεγάλο παιδικό πανηγύρι, ένας πολύχρωμος και πολύβουος παραμυθένιος κόσμος, που γέμισε, για λίγες ώρες, μικρούς και μεγάλους με ψευδαισθήσεις. Άξιοι συμπαραστάτες της Κοινότητας Κρυονερίου που είχε την οργανωτική ευθύνη, το σύνολο των μαζικών φορέων του Κρυονερίου. Δυναμικό παρών σ’ αυτή την τόσο σημαντική εκδήλωση έδωσαν με τα περίπτερα τους το ΚΑΠΗ, ο Σύλλογος Γονέων του Νηπιαγωγείου, ο περιβαλλοντικός Σύλλογος ΔΡΥΑΔΕΣ, η Μουσική Σχολή της Κοινωφελούς Επιχείρησης και φυσικά ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών. Σε περίοπτη θέση το περίπτερο της Πολιτικής Προστασίας προέτρεπε τους δημότες να υιοθετήσουν ένα δέντρο, το οποίο, φυσικά, μπορούσαν να προμηθευτούν από εκεί. Όπως είναι φυσικό, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Γιάννης Καλαφατέλης και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο δεν έχασαν την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά τη χαρά των παιδιών. Το ίδιο και οι Βουλευτές Βασίλης Οικονόμου και Νίκος Καντερές. Όχι για πολύ όμως, καθώς αναγκάστηκαν να φύγουν, για να παρευρεθούν στην κινητοποίηση για τα διόδια, που γινόταν, εκείνη την ώρα στο, σταθμό των Αφιδνών. Δεν πειράζει. Άλλωστε τα ωραία πράγματα στην ζωή, δυστυχώς, διαρκούν λίγο…

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ

Χριστούγεννα χωρίς Παπαδιαμάντη δε γίνονται. Αυτό σκέφτηκε ο ποιητής και λογοτέχνης Μάριος Μιχαηλίδης κι αποφάσισε να θυμίσει στο κοινό του Κρυονερίου τα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων. Διάβασε το βράδυ του Σαββάτου, 12 Δεκεμβρίου, χριστουγεννιάτικα διηγήματα του μεγαλύτερου, κατά πολλούς, σύγχρονου Έλληνα πεζογράφου, πλημμυρίζοντας το Πολιτιστικό Κέντρο Κρυονερίου με την θεοσέβεια αλλά και την ανθρωπιά του. Τα διηγήματα προλόγισε ο συντοπίτης του Παπαδιαμάντη, φιλόλογος, βιβλιοκριτικός και δοκιμιογράφος Νικήτας Παρίσης, βάζοντας τη δική του πινελιά στη βραδιά με τον κυρ Αλέξανδρο. Μια βραδιά που προκάλεσε νοσταλγία σε όσους είχαν την ευκαιρία να τη ζήσουν, παραμελώντας τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις προς τους εορτάζοντες, καθότι συνέπεσε με την επέτειο της μνήμης του Αγίου Σπυρίδωνα, μεγάλη η χάρη του, που θα έλεγε κι ο κυρ Αλέξανδρος…

ΠΗΓΕ ΜΕΓΑΡΟ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

Ένα όνειρο ζωής έκαναν πραγματικότητα το βράδυ της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου, τα μέλη της Βυζαντινής Χορωδίας του Δημοτικού Ωδείου Αχαρνών. Εμφανίστηκαν στην κατάμεστη αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώπιον ενός ενθουσιώδους ακροατηρίου, που διέκοψε πολλές φορές τη Συναυλία για να τους χειροκροτήσει. Τη χορωδία διεύθυνε αριστοτεχνικά ο καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής και πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Αγ. Δημητρίου Κηφισιάς, Δημήτρης Καλομοίρης, ενώ το αφηγηματικό μέρος ανέλαβε η πρωταγωνίστρια Καίτη Παπανίκα. Χαιρετισμούς απηύθυνε ο Δήμαρχος Παναγιώτης Φωτιάδης και ο Πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Θεόφιλος Αφουξενίδης.

ΒΡΑΒΕΥΣΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ Η ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ

Ήταν μία γιορτή αφιερωμένη στα παιδιά και τους γονείς τους. Η κορυφαία εκδήλωση της χρονιάς, σύμφωνα με τον Βουλευτή Βασίλη Οικονόμου. Η βράβευση των επιτυχόντων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, την φετινή χρονιά αποτέλεσε ένα πανηγυρικό γεγονός, που συγκέντρωσε, το βράδυ του Σαββάτου 19 Δεκεμβρίου, την αφρόκρεμα της νεολαίας στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Αχαρνών. Παρόντες, μαζί με τους δικαιωμένους γονείς, τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η Υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου και οι Βουλευτές Βασίλης Οικονόμου και Νίκος Καντερές. Ταυτισμένοι, όλοι, με την λογική ότι η επαγγελματική σταδιοδρομία και η κοινωνική καταξίωση περνάει από τα Πανεπιστήμια είχαν κάθε λόγο να είναι ευτυχισμένοι. Ο Βασίλης Οικονόμου, πάντως, δεν δίστασε να χαλάσει λίγο την ατμόσφαιρα, θέτοντας τον προβληματισμό της αξίας των πτυχίων. Η επισήμανση του Βουλευτή δεν στάθηκε φυσικά, ικανή να αλλάξει το κλίμα. Στην χώρα του «δος ημίν σήμερον» και του «έχει ο Θεός» δεν φάνηκε να προβληματίζεται κανείς από τις μάλλον πεσιμιστικές απόψεις του Βασίλη. Γι’ αυτό και οι υπόλοιποι ομιλητές κινήθηκαν στην γνωστή πετυχημένη συνταγή. «Μην χάσετε το χρόνο σας. Ανοίξτε τους ορίζοντές σας. Διαβάστε κι άλλα πράγματα» είπε ο Χάρης Δαμάσκος. «Ακονίστε τα μυαλά σας και δώστε εφόδια σους εαυτούς σας. Μην χάνετε το χρόνο σας. Η ζωή δεν περιμένει, ούτε χρωστάει σε κανέναν. Μόνοι σας πρέπει να κατακτήσετε την επιτυχία» τόνισε ο Νομαρχιακός Σύμβουλος Γιώργος Φυτάς. Η Υφυπουργός Εύη Χριστοφιλοπούλου, που εκ της θέσεως της ήταν υποχρεωμένη να πει δυσάρεστα πράγματα, φρόντισε με τον επίλογο της ομιλίας της να μην μαυρίσει την ψυχή των πρωτοετών φοιτητών. «Γιορτάζουμε την επιτυχία σας. Συγχαρητήρια σε εσάς και τους γονείς σας. Μην ξεχνάτε ότι είναι η περίοδος που θα χαρείτε την ζωή» ανέφερε κλείνοντας την ομιλία της η Υπουργός. Τα δυσάρεστα τα είχε πει στην αρχή. «Ο φετινός προϋπολογισμός είναι δύσκολος. Ζούμε την μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 74 και μετά. Ωστόσο, παρά την δύσκολη, οικονομική συγκυρία, η Κυβέρνηση τήρησε την υπόσχεσή της διαθέτοντας ένα δις ευρώ για την Παιδεία».Φυσικά, ως συνήθως, οι εκπαιδευτικοί προέτρεψαν τους μαθητές να χαλαρώσουν λίγο. Οι Προϊστάμενος του Γραφείου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τους συμβούλεψε να μην παραμελήσουν την… διασκέδαση και την ξενοιασιά της φοιτητικής ζωής. Ο Διευθυντής του 1^ου Ενιαίου Λυκείου Χρήστος Κιτσόπουλος, ήταν πιο ξεκάθαρος. «Παράλληλα με το διάβασμα, να χαρείτε την ζωή σας. Δεν πρέπει να είμαστε μονοδιάστατοι άνθρωποι. Η ζωή βρίσκεται αλλού και όχι στα πτυχία και αυτό σας το λέει ένας άνθρωπος που διαθέτει τρία Πανεπιστημιακά Διπλώματα» τόνισε ο Λυκειάρχης. Ο Γιώργος Λέκκας συνηγόρησε: «Να κυνηγάτε, εκτός από την επιτυχία και την ευτυχία» σημείωσε, ενώ αναφερόμενος στην εισαγωγή, άφησε να εννοηθεί ότι δεν είναι το παν. «Η μάθηση είναι αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Την παιδεία δεν την αποκτάτε μόνο για τον εαυτό σας, αλλά και για τον τόπο» πρόσθεσε ο Δημοτικός Σύμβουλος.Ο Γιάννης Κασσαβός στάθηκε στην μεθοδική δουλειά, η οποία έφερε το ποθητό αποτέλεσμα, ενώ δεν ξέχασε έναν εκπαιδευτικό με μεγάλη προσφορά, που βγήκε πρόσφατα στην σύνταξη. «Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Διευθυντή του Επαγγελματικού Λυκείου κ. Τσιγκριστάρη στην Σχολική Επιτροπή και η συνεργασία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη» σημείωσε ο Δημοτικός Σύμβουλος.Όσον αφορά το επίπεδο της διοργάνωσης, ήταν πραγματικά υψηλό. Έχοντας την εμπειρία των δύο προηγούμενων χρόνων, αλλά την υποστήριξη της Νομαρχίας, η Ένωση Γονέων διόρθωσε όλες τις αδυναμίες που είχαν παρατηρηθεί πέρσι. Οι απονομές δεν καθυστέρησαν καθόλου, ενώ η πρόωρη αποχώρηση όσων βραβεύονταν, που άδειαζε την αίθουσα στο τέλος, αντιμετωπίστηκε με ένα έξυπνο τέχνασμα: Με την κλήρωση δύο laptop, για εκείνους που θα έμεναν μέχρι το τέλος της εκδήλωσης. Φυσικά έμειναν και οι τριακόσιοι πενήντα. Όσο για το βραβείο που απονεμήθηκε στους επιτυχόντες ήταν συμβολικό. Ένα αγαλματίδιο κουκουβάγιας και ένα αναμνηστικό δίπλωμα. Μια χαρά θα μπορούσε να πει κανείς, ιδιαίτερα αν άκουγε το Νομαρχιακό Σύμβουλο Χρήστο Ντούρο, ο οποίος, εμμέσως πλην σαφώς, είπε ότι αξία δεν έχει η εισαγωγή, αλλά η αποφοίτηση από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. «Θα πρότεινα και μια εκδήλωση για όσους αποφοιτούν, είπε με νόημα ο Νομαρχιακός Σύμβουλος» υπενθυμίζοντας, εμμέσως, ότι μία από τις πιο σημαντικές αιτίες για το χάλι που παρουσιάζουν σήμερα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι οι λεγόμενοι αιώνιοι φοιτητές. Για το τέλος οι διοργανωτές επεφύλαξαν μια μίνι δεξίωση με καναπεδάκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και αναψυκτικά. Ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στους καλεσμένους μιας εκδήλωσης που ζουν σε μία χώρα, όπου το συναίσθημα περνάει πρώτα από το στομάχι…

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ 2ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

Τα παιδιά έπρεπε να είναι οι πρωταγωνιστές στην Παγκόσμια Ημέρα των παιδιών. Κι αυτό έπραξε η Φιλότεχνη Λέσχη Αχαρνών (ΦΙΛΕΑ), τιμώντας τη σημαντική αυτή ημέρα με μια συναυλία της χορωδίας του 2^ου Γυμνασίου – Λυκείου, η οποία αποτελείται από παιδιά. Έχοντας στο πλευρό της τη Νομαρχία Ανατ. Αττικής, η Φιλότεχνη κατόρθωσε για μια ακόμα φορά, να παρουσιάσει, με αφορμή τη σημαντική επέτειο, ένα σπουδαίο μουσικό σύνολο στο κοινό των Αχαρνών.Πολιτισμός σημαίνει ευαισθησία και η Φιλότεχνη δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορη στο δράμα των παιδιών του κόσμου. Ο Αντινομάρχης Χάρης Δαμάσκος που άνοιξε την εκδήλωση το είπε, χωρίς να φοβηθεί μήπως χαλάσει το ευχάριστο κλίμα «Δεν ξέρω αν πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε κάνει σπουδαία πράγματα για τα παιδιά. Στην Αφρική πεθαίνουν από την πείνα. Εδώ παλεύουν να επιβιώσουν στα φανάρια. Είναι βέβαιο ότι η Πολιτεία, η Διεθνής Κοινότητα αλλά και ο καθένας μας πρέπει, αν μη τι άλλο, να προσπαθήσουμε περισσότερο» τόνισε ο Αντινομάρχης.Αν ο Χάρης Δαμάσκος προσπάθησε να μην είναι σοκαριστικός, δεν συνέβη το ίδιο με την επιστολή του Προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF, Λάμπρου Κανελλόπουλου. Μέσα από τις λίγες αράδες που διάβασε η Κατερίνα Παυλάκη, πρόβαλαν οι διαστάσεις μιας τεράστιας γενοκτονίας, που συντελείται σε βάρος των παιδιών με την ανοχή των χωρών του πολιτισμένου κόσμου. 13εκατ. παιδιά έχουν πεθάνει την τελευταία εικοσαετία από την πείνα, 146εκατ. υποσιτίζονται, 2εκατ. πεθαίνουν από έλλειψη καθαρού νερού, 200εκατ. εργάζονται σε συνθήκες δουλείας, 101 εκατ. δεν πηγαίνουν σχολείο και 8εκατ.είναι ορφανά λόγω του AIDS. Πρόκειται για μια γενοκτονία, το μέγεθος της οποίας δεν μπορεί ασφαλώς να αντιμετωπιστεί με πωλήσεις ευχετήριων καρτών και τετραδίων. Και καλά που υπάρχουν κι αυτές δηλαδή. Αλλιώς, δεν θα είχε κανείς μας άλλοθι. Γιατί, μη γελιόμαστε. Για άλλοθι πρόκειται…

Η χορωδία

Κοντεύουμε, πλέον, στο τέλος του χρόνου και μπορούμε να το πούμε με σχετική βεβαιότητα. Η συναυλία της χορωδίας του 2^ου Γυμνασίου – Λυκείου, ήταν ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα της πόλης για το 2009. Όχι μόνο για το εξαιρετικό αποτέλεσμα, αλλά και λόγω της σύνθεσης της: Η χορωδία του Γυμνασίου – Λυκείου είναι ένα διαχρονικό μουσικό σύνολο, που μετράει περίπου είκοσι χρόνια παρουσίας στα μουσικά δρώμενα των Αχαρνών. Την απαρτίζουν μαθητές των δύο σχολείων κι αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς δημιουργήθηκε και λειτουργεί στο περιθώριο ενός απρόσωπου εκπαιδευτικού συστήματος, που αν μη τι άλλο, με τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του, αποτρέπει τους μαθητές από την Τέχνη. Τους στρέφει, αναγκαστικά, στην προσπάθεια για την κατάληψη μιας θέσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την μελλοντική επιβίωσή τους στην ζούγκλα της σύγχρονης αγοράς εργασίας. Το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης αυτού του μουσικού σχήματος είναι η αντίσταση σ’ αυτό που αποκαλούμε εκπαίδευση και εκπαιδευτικό σύστημα. Αντίσταση που δεν εκφράζεται με πορείες και καταλήψεις, αλλά με την συμμετοχή τους με την οποία δηλώνουν απερίφραστα ότι αρνούνται να υποταγούν. Και περισσότερη τιμή τους πρέπει, θα έλεγε ο ποιητής, γιατί, γνωρίζουν ότι η αντίσταση αυτή και εν προκειμένω, η συμμετοχή τους στην χορωδία, σημαίνει θυσία πολλών ωρών από τον πολύτιμο χρόνο τους. Ποιος είπε ότι η αντίσταση γίνεται χωρίς κόπο;

Ο μαέστρος Μιχάλης Μακρής

Πίσω από κάθε μεγάλη προσπάθεια κρύβεται κι ένας μεγάλος ηγέτης. Από τον θεμελιώδη κανόνα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η χορωδία. Ο άνθρωπος αυτός είναι ο Μιχάλης Μακρής, που σε ένα μήνα συμπληρώνει στο 2^ο Γυμνάσιο 25 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας. Υπόδειγμα ανθρώπου είναι ένας από τους λίγους εκπαιδευτικούς που έχει αφήσει έργο στην πόλη. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ήλθε για να φύγει, αλλά για να μείνει. Είναι εκείνος που κατάφερε να φτάσει μια σχολική χορωδία στα σκαλιά του Ηρώδειου. Πριν περίπου δύο μήνες, ο μαέστρος και οι μαθητές του έζησαν αυτή την μεγάλη καλλιτεχνική εμπειρία, μπροστά σε 4 χιλιάδες θεατές, λαμβάνοντας μέρος στην μεγαλειώδη παράσταση «Η Σμύρνη κάποτε» αποδεικνύοντας ότι αξίζουν. Αυτό τους αναγνώρισε η Φιλότεχνη Λέσχη καλώντας τους να εμφανισθούν μπροστά στο κοινό της πόλης. Ταυτόχρονα εστίασε την προσοχή του κοινού στην ντόπια πολιτιστική παραγωγή και επαναβεβαίωσε το δόγμα ότι ο Πολιτισμός δεν είναι κατ ‘ ανάγκη και ακριβός. Όλα αυτά με αφορμή μια επέτειο, που η ύπαρξή της και μόνο δείχνει ότι, αν μη τι άλλο, καταναλώνουμε πολύ και σκεφτόμαστε λίγο…

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΚΟΥΑΔΟΡ

Eκδήλωση, για την παρουσίαση φωτογραφιών και τηλεταινίας από το συναρπαστικό του ταξίδι, το Πάσχα του 2009, στον Ισημερινό ( Ecuador ), πραγματοποίησε την Παρασκευή, 27 Νοεμβρίου στην αίθουσα του Υπουργείου Εξωτερικών «Γιάννος Κρανιδιώτης», ο Ορειβατικός Σύλλογος (ΕΠΟΣ) Φυλής. Όλα αυτά, συνοδεία μουσικής, τραγουδιών, εδεσμάτων και ποτών από την εν λόγω χώρα .Η εκδήλωση έφερε τον τίτλο « Τα βουνά του κόσμου μας ενώνουν:από τα βουνά της Ελλάδας στο Cotopaxi, κι από τα μονοπάτια της Πάρνηθας στο Inka Trail του Ισημερινού», ενώ την πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο φυσιολάτρη απηύθυναν ο Πρόξενος του Ecuador κ.Γιώργος Μπέζης και ο Πρόεδρος του Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής κ.Κωνσταντίνος Καρδαράς.Tην εκδήλωση χαιρέτησε ο Δήμαρχος Φυλής Δημήτρης Μπουραϊμης, ο οποίος εκθείασε τη δραστηριότητα του ΕΠΟΣ Φυλής που, όπως είπε, συμβάλει στην καλλιέργεια προτύπων με στόχο την αγάπη για τη φύση και την προστασία του Περιβάλλοντος. Αποκάλεσε μάλιστα το Σύλλογο πολιτιστικό πρεσβευτή της Φυλής και διαβεβαίωσε ότι ο Δήμος θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό του. Παρευρέθηκαν οι διπλωματικοί εκπρόσωποι του Ισημερινού, της Χιλής, της Αιθιοπίας, την Κούβας, της Αργεντινής και της Τουρκίας. Από Ελληνικής πλευράς, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας-Αναρρίχησης (ΕΟΟΑ) Δημήτρης Γεωργούλης, ο Δασάρχης Πάρνηθας, ο έφορος ορειβασίας της ΕΟΟΑ και εκπρόσωποι άλλων ορειβατικών συλλόγων της Αττικής.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΙΕΡΕΑΣ Ο ΤΑΣΟΣ ΣΑΡΓΕΝΤΗΣ

Το σχήμα του Ιερέως περιεβλήθη κατά την μεγαλοπρεπή τελετή της χειροτονίας, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Νοεμβρίου, στον κατάμεστο Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, ο Διάκονος Αναστάσιος Σαργέντης. Τον συνόδευσαν οι ευχές όλων των ενοριτών, τους οποίους διακονεί με υποδειγματικό τρόπο μέχρι σήμερα.

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΛΑΔΑ

Φιλολογικό μνημόσυνο, με αφορμή τα 30 χρόνια της απουσίας του ποιητή Νίκου Λαδά από κοντά μας, πραγματοποίησε το πρωί του Σαββάτου 31 Οκτωβρίου, η Φιλότεχνη Λέσχη Αχαρνών. Ο Νίκος Λαδάς, γέννημα – θρέμμα των Αχαρνών, υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους νεοέλληνες ποιητές και εγκατέλειψε αυτοβούλως τα εγκόσμια, το 1979, σε ηλικία εικοσιέξι ετών.Στην σεμνή τελετή, που πραγματοποιήθηκε μπροστά στην προτομή του ποιητή, που βρίσκεται στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αχαρνών, παρευρέθηκαν η μητέρα του Ευγενία, οι Βουλευτές Ντίνος Βρεττός και Παντελής Ασπραδάκης και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γιάννης Γρηγοριάδης. Στην προσωπικότητα του ποιητή αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Φιλότεχνης Θανάσης Κατάρας και ο δοκιμιογράφος Δημήτρης Καράμβαλης. Ποιήματά του απήγγειλαν η Κατερίνα Παυλάκη και η ηθοποιός Ράνια Παπαδάκου.

ΕΞΕΠΛΗΞΕ ΚΑΙ ΩΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ Η ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΝΙΚΑ

Είναι ο θηλυκός Μίδας του Θεάτρου. Ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός. Από καλλιτεχνική κι όχι από οικονομική άποψη. Γιατί για την Καίτη Παπανίκα το χρήμα είναι, απλά,το μέσον επιβίωσης στην Οδύσσεια της καλλιτεχνικής της περιπλάνησης. Η πιο όμορφη, διαχρονικά, γυναίκα του ελληνικού θεάματος, έχει περάσει σε άλλη φάση. Ώριμη και κατασταλαγμένη, έχει εξελιχτεί σε μια, ας μας επιτραπεί ο όρος, εναλλακτική καλλιτέχνιδα. Απαλλαγμένη από το άγχος της καταξίωσης, την οποία έχει κατακτήσει από χρόνια, κατάφερε να πετύχει κάτι πολύ σημαντικό: Να κάνει η ίδια τις επιλογές για την δουλειά της. Επιλογές που για όποιον παρακολουθεί την δραστηριότητά της τα τελευταία χρόνια, γίνονται με τρία κριτήρια. Πρώτον την καλλιτεχνική αξία, δεύτερον το άγγιγμα ψυχής και τρίτον το κλίμα και τις ανθρώπινες σχέσεις που επικρατούν στην δουλειά. Παρεμπιπτόντως αξέχαστη θα μας μείνει η συγκλονιστική ερμηνεία της στο «ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΜΑΜΑ» ένα σπουδαία έργο, που δυστυχώς τα κέντρα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης το πέρασαν στο ντούκου , κατά την λαϊκή έκφραση. Δεν ήταν η μόνη ποιοτική συνεργασία. Υπήρξαν κι άλλες, που εκτός από τον επιούσιο ,στην κυριολεξία, απέφεραν στην Καίτη, το πιο σημαντικό για έναν άνθρωπο που κάνει αυτή την δουλειά. Την ικανοποίηση για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στον εαυτό της και την ευχάριστη έκπληξη στους άλλους. Αυτή την έκπληξη δοκιμάσαμε την Κυριακή 18 Οκτωβρίου, όταν είδαμε την Καίτη σε ρόλο σκηνοθέτη, στην παράσταση «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» που παρουσίασε ένα ερασιτεχνικό σχήμα,η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ορχομενού. Μια ομάδα που έδωσε την εντύπωση ότι αποτελεί επαγγελματικό σχήμα, λόγω της εμπειρίας αλλά και της προσπάθειας που καταβάλλουν τα μέλη της. Μαζί τους η Καίτη βρήκε τον τρόπο να κάνει την δουλειά διασκέδαση και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Οι θεατές «μπήκαν» στο έργο, χειροκροτώντας τις ατάκες των ηθοποιών, τους οποίους αντάμειψαν με ένα γενναιόδωρο χειροκρότημα στο τέλος. Δεν ήταν λίγοι, όμως η πάντα απαιτητική Καίτη δεν έμεινε ευχαριστημένη και υποσχέθηκε να ξαναέρθουν για μια παράσταση ακόμα. Θα είναι ευτύχημα, γιατί και ο θίασος αξίζει αλλά και το έργο, αφού πρόκειται για ένα κλασσικό έργο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Εις πείσμα του καιρού που δεν επέτρεψε να ανέβει η παράσταση στα ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΕΙΑ, που πραγματοποιήθηκαν, όπως θυμάστε, στις αρχές Σεπτεμβρίου. Δεν είναι να σε θέλει ο Θεός, που προίκισε πλουσιοπάροχα με ομορφιά και ταλέντο την Καίτη. Είναι να σε θέλει και ο καιρός…

ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ευτύχισε, να αποκαλυφτεί, επί της θητείας του το Αρχαίο Θέατρο των Αχαρνών. Όμως η ολιγωρία του μόνο με αυτήν που επέδειξαν οι Κυβερνήσεις της ΝΔ μπορεί να συγκριθεί. Αν όμως η Κυβέρνηση είχε την δικαιολογία ότι έπρεπε να λύσει τα προβλήματα όλης της χώρας, ο Δήμαρχος Αχαρνών δεν έχει το παραμικρό ελαφρυντικό. Γιατί μέσα στην τριετία έδειξε απόλυτα συμβιβασμένος με την ολιγωρία της Κυβέρνησης. Για την ακρίβεια ο Παναγιώτης Φωτιάδης άσκησε μια ή δυο φορές, ανέξοδη κριτική, μέσα στα όρια του Δήμου Αχαρνών. Ουδέποτε όμως εκδήλωσε την αντίδρασή του, με μια ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με επίσκεψη στον Υπουργό ή και με αγωνιστικές κινητοποιήσεις ακόμα. Ουδέποτε απαίτησε δυναμικά να αποζημιωθούν οι ιδιοκτησίες για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ανασκαφή. Θεώρησε την δυναμική αντίδραση ως πολυτέλεια και περίμενε τον «από μηχανής θεό» για να αναδείξει το θέμα. Ο από μηχανής θεός βρέθηκε στο πρόσωπο του πρώην Υφυπουργού Εσωτερικών και Δημάρχου Καλαμάτας Σταύρου Μπένου. Ο πρώην Υφυπουργός, που έχει έμπρακτα δείξει το ενδιαφέρον του για τον Πολιτισμό, ενδιαφέρθηκε για το Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του στον Σύλλογο ΔΙΑΖΩΜΑ, που ασχολείται με τα Αρχαία Θέατρα όλου του Ελληνικού χώρου. Αυτό το ενδιαφέρον επιχείρησε να αξιοποιήσει επικοινωνιακά ο Δήμαρχος Αχαρνών, με συνέντευξη Τύπου και επίσκεψη στον χώρο της ανασκαφής. Όμως από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτή η τακτική του. Με σκληρή ανακοίνωσή της η «ΑΧΑΡΝΕΩΝ ΦΙΛΙΚΗ» όχι μόνο αποκαλύπτει τα επικοινωνιακά τερτίπια του Δημάρχου, αλλά του καταλογίζει, ευθέως, ολιγωρία. Ολιγωρία που,δυστυχώς,έχει και σε άλλες περιπτώσεις πληρώσει πολύ ακριβά ο Δήμος Αχαρνών.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΕΒΑ

Μέσα σε μια σπουδαία φράση, έκλεισε το νόημα της παρουσίας του στα εικαστικά ο Χρήστος Τσεβάς. Ο μεγάλος λαϊκός ζωγράφος, που αποτύπωσε στους πίνακές του, κτίρια και μορφές μιας πόλης που δεν υπάρχει πια, στάθηκε συγκινημένος μπροστά στο μικρόφωνο, κρατώντας την αναμνηστική πλακέτα που του απένειμε, για λογαριασμό του Λαογραφικού Συλλόγου «Κόκκινος Μύλος» ο Πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Θεόφιλος Αφουξενίδης. «Ζωγραφίζω για να πολεμήσω την λησμονιά» είπε καταχειροκροτούμενος από το ακροατήριο που σηκώθηκε όρθιο για να τον τιμήσει. Λίγο πριν οι παριστάμενοι είχαν ακούσει με θρησκευτική προσήλωση το τεράστιο βιογραφικό του. Ακολουθώντας το παράδειγμα του ζωγράφου, μπορούμε να το συμπυκνώσουμε σε μία φράση: Ο Χρήστος Τσεβάς πέρα από το καλλιτεχνικό του έργο, υπήρξε πρωτεργάτης σε όλες τις πολιτιστικές και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν στις Αχαρνές, τα τελευταία πενήντα χρόνια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ορειβατικός, η ΙΛΕΑ και η Φιλότεχνη Λέσχη. Τρεις μεγάλοι θεσμοί στην δημιουργία των οποίων πρωτοστάτησε με την δραστηριότητα και το ήθος του. Όπως ήταν φυσικό, η βράβευση του Χρήστου Τσεβά κυριάρχησε στην εκδήλωση της 27^ης Σεπτεμβρίου. Μια εκδήλωση, που οργανώνει κάθε χρόνο ο Λαογραφικός Σύλλογος «Κόκκινος Μύλος» προς τιμήν τω μελών του χορευτικού που εισάγονται στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η παιδαγωγική σημασία της βράβευσης του Χρήστου Τσεβά είναι προφανής. Τα νεαρά μέλη του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά ένα σπουδαίο καλλιτέχνη που υπηρετεί με αφοσίωση την λαϊκή μας παράδοση. Μάλιστα, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αχιλλέας Νταγιάντας, σύντομα θα πραγματοποιηθεί οργανωμένη επίσκεψη στην Δημοτική Πινακοθήκη που φιλοξενεί τα έργα του. Αυτή είναι, ίσως, μια πρωτοβουλία πιο σημαντική κι από την βράβευση του Χρήστου Τσεβά. Καταξιωμένος στην συνείδηση των συμπολιτών του ο καλλιτέχνης δεν είχε ανάγκη τη βράβευση. Άλλωστε έχει βραβευτεί πολλές φορές στο παρελθόν από διάφορους φορείς. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να γνωρίσουν οι νέοι το έργο του και να μυηθούν στις αξίες του λαϊκού μας πολιτισμού. Γιατί, απλούστατα, γνωρίζει πως με τη μεταλαμπάδευση της παράδοσης στις επόμενες γενιές, θα ξορκίσει το μόνο, που μπορεί να τον φοβίσει: Τη λησμονιά…

ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΣΑΧΟΥΡΙΔΗ

Συγκινητική ήταν η στιγμή της αφιέρωσης του τραγουδιού «Όλα σε θυμίζουν» από τους αδελφούς Τσαχουρίδη, στα θύματα του σεισμού της Πάρνηθας. Στις 9 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, που ο εγκέλαδος ισοπέδωσε και βύθισε στο πένθος την ευρύτερη περιοχή. Κι αν η ευαισθησία των δύο μουσικών είναι εξαιρετικά τιμητική γι’ αυτούς, αναδεικνύει ταυτόχρονα, την τεράστια παράλειψη εκείνων που έπρεπε να τιμήσουν την μνήμη των θυμάτων. Πρόκειται για την Δημοτική Αρχή, που στα τρία χρόνια της θητείας της δεν δέησε να κάνει ένα τρισάγιο στην μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν. Είναι, φαίνεται, πολύ απασχολημένη με τα ρουσφέτια του νεκροταφείου, το οποίο επεκτείνει παράνομα, προσπορίζοντας, ταυτόχρονα, έσοδα τουλάχιστον τριών εκατ. ευρώ στο Ταμείο του Δήμου. Μάλιστα…

ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΣΑΧΟΥΡΙΔΗ: ΔΥΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΜΑΓΕΨΑΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ

Έχασαν. Είναι η λέξη που αφορά σε εκείνους που δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να βρεθούν στο Αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» το βράδυ της Πέμπτης 10 Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους 2009 στη συναυλία πιάνου και ποντιακής λύρας των Κωνσταντίνου και Ματθαίου Τσαχουρίδη…Ήταν μια μαγική μουσική βραδιά, απ’ αυτές που σπάνια έχει την ευχέρεια να απολαύσει κανείς. Μια βραδιά, από δύο εξαιρετικούς νέους μουσικούς, με εντυπωσιακές μουσικές σπουδές στην Γηραία Αλβιόνα. Δύο καλλιτέχνες, που πάρα πολύ εύστοχα χαρακτήρισε «καμάρια» ένας ογκόλιθος της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σαν τον Μίμη Πλέσσα. Ο «μαέστρος» δεν δίστασε, παρά το βαρύ του πρόγραμμα, όχι μόνο να δώσει το παρών στο Αμφιθέατρο, αλλά να συνοδεύσει στο πιάνο τους αδελφούς Τσαχουρίδη, σε δύο εν πολλοίς άγνωστα, αλλά πολύ σημαντικά, για τον Ελληνισμό τραγούδια που περιγράφουν τον αγώνα του Απόστολου Παύλου για την διάδοση του Χριστιανισμού, αλλά και την μεγάλη τραγωδία του Ελληνισμού, στην Γενοκτονία των Ποντίων. Ο μεγάλος συνθέτης αναφέρθηκε στην περιπλάνηση των δύο νέων μουσικών στην ελληνική αλλά και στις μουσικές του κόσμου στον πηγαιμό τους για την Ιθάκη. Ένας πηγαιμός που αξίζει περισσότερο κι από τον προορισμό, όπως με πολλή σοφία διαπίστωσε ο ποιητής... Με βάρκα τα μουσικά τους βιώματα και όπλο το πιάνο και την ποντιακή λύρα, τα δύο «καμάρια» κολύμπησαν στα βαθιά νερά των μουσικών της Δυτικής Ευρώπης, της Μεσογείου και της Ανατολής. Τα συμπεράσματά τους πολύ απλά. «Εφτά νότες έχει η μουσική στην Ανατολή και εφτά στην Δύση» παρατήρησε ο Κωνσταντίνος πριν γυρίσει από τον «Carusso» σε ένα παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι. «Το συμπέρασμα του διδακτορικού μου είναι ότι η Ποντιακή Λύρα είναι ένα όργανο με πολλές δυνατότητες. Μπορεί να αποδώσει όλα τα μουσικά είδη. Λειτουργεί σαν τρίχορδο βιολί. Μάλιστα, κατά την άποψή μου, είναι πιο κοντινή στα μουσικά όργανα και στην Δυτικοευρωπαϊκή μουσική, από το βιολί» σημείωσε ο Ματθαίος. Και το απέδειξε με το παραπάνω. Έπαιξε στην λύρα με την ίδια ευκολία την Ρώσικη «μπαλαλάικα» και την Ισπανική υποχώρηση. Ακολούθησε, μέσα σε αποθέωση, ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Στέλιο Καζανζτίδη. Αναδεικνύοντας τις βαθιές μουσικές τους καταβολές, ένας πιανίστας κι ένας λυράρης ερμήνευσαν το «πάρε τ’ αχνάρια π’ άφησα» και «το δικό σου αμάρτημα» του μεγάλου Στέλιου, πριν αφιερώσουν στα θύματα του σεισμού του ’99 το «όλα σε θυμίζουν». Αμέσως μετά, παρουσίασαν ένα δικό τους τραγούδι που εύκολα θα μπορούσε να τραγουδήσει ο Γονίδης. Τέλος, με την ίδια ευκολία ερμήνευσαν το παραδοσιακό της Ρούμελης «Τώρα τα πουλιά», ένα Θρακιώτικο, ένα Κρητικό και φυσικά ένα Ποντιακό. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν εκπληκτική. Φυσικά δεν επρόκειτο για ένα εξειδικευμένο κοινό με ιδιαίτερες μουσικές απαιτήσεις. Όμως αυτό είναι το μυστικό της Τέχνης. Να απευθύνεται ο καλλιτέχνης, με την ίδια αμεσότητα και στον μύστη και στον πρωτάρη. Γι’ αυτό δεν ήταν καθόλου υπερβολική μια φράση-κλειδί του Κωνσταντίνου «Κάναμε επιστήμη (και τέχνη) την μουσική που μας μεγάλωσε». Έχει απόλυτο δίκιο. Και φάνηκε σε μια συναυλία που θα μπορούσε να είναι και μάθημα μουσικολογίας. Εν κατακλείδι, η συναυλία των αδελφών Τσαχουρίδη ήταν ένα μεγάλο μουσικό γεγονός. Άλλωστε το ντουέτο έχει εμφανιστεί, με μεγάλη επιτυχία, και στο Ηρώδειο. Όμως, στην χώρα της γκρίνιας δεν μπορεί να έχει κανείς μόνο επαίνους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η γκρίνια αφορά σε επουσιώδη ζητήματα. Όπως το όνομα του ντουέτου λόγου χάρη. Αυτό το Αδελφοί Τσαχουρίδη δεν πουλάει. Η εποχή των αδελφών Κατσάμπα, Τζαβάρα, Καλουτά και Μπρόγερ έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όσο για το τελετουργικό με το οικογενειακό φιλί στην αρχή της συναυλίας δεν συγκινεί πάντα. Οικογενειακές επιχειρήσεις μπορούν να είναι τα σουβλατζίδικα, αλλά όχι τα ντουέτα. Τα αδέλφια χρειάζονται επειγόντως όνομα, αλλά και νονό, ο οποίος θα αναλάβει το «στήσιμο», την δομή του προγράμματος αλλά και την προώθηση (marketing επί το ελληνικότερο!) του καλλιτεχνικού προϊόντος. Ένα προϊόν που αξίζει πολλά, αρκεί αν βρει το κατάλληλο περιτύλιγμα. (Μ’ άλλα λόγια δεν είναι δύσκολο να βρείτε στην Αγγλία ένα μάνατζερ παιδιά! Αν το κάνετε η διεθνής καριέρα σας περιμένει. Άλλωστε το ταλέντο και η γνώση σας περισσεύουν). Εις το επανιδείν (και το επανακούειν) λοιπόν. Κι ας «ψύλιασε» τους αμύητους ο ερχομός του ντουέτου στο Μενίδι. Η συναυλία δεν ήταν ρουσφέτι του Θεόφιλου Αφουξενίδη στους «ημέτερους» Αδελφούς Τσαχουρίδη. Ηταν ένα καλλιτεχνικό γεγονός που «σημάδεψε» στην κυριολεξία το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και διέψευσε κατηγορηματικά εκείνους που πίστεψαν ότι μπροστά στα μεγάλα φετινά ονόματα, το ντουέτο θα αποτελούσε τους φτωχούς συγγενείς των «Αριστοφάνειων».

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΔΕΝ ΠΤΟΗΣΕ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ

Ήταν ένα σύνθημα πάνω σε τοίχο των Εξαρχείων, που μου είχε κάνει εντύπωση. « Ο πολιτισμός σας τελειώνει μόλις κοπεί το ρεύμα» έγραφε. Είχα σκεφτεί, πολλές φορές , πόσο δίκιο είχε αυτός που το είχε γράψει. Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 7 Σεπτεμβρίου 2009, όμως, αναρωτήθηκα για πρώτη φορά, μήπως τα πράγματα δεν είναι έτσι.Τι ήταν εκείνο που με έκανε να αμφιβάλλω; Η συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη, στο Αμφιθέατρο των Αχαρνών «Μίκης Θεοδωράκης». Η μπόρα της Κυριακής, είχε προκαλέσει πρόβλημα διαρροής ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή. Έτσι το Αμφιθέατρο βρέθηκε στο σκοτάδι. Όμως το πιο σημαντικό πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν τα μέσα ενίσχυσης του ήχου, αλλά και τα μουσικά όργανα, που στο σύνολό τους ήταν ηλεκτρικά. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, κάθε καλλιτέχνης θα ανέβαλε την Συναυλία. Όχι όμως ο Αλκίνοος. Πιθανόν σκέφτηκε ότι μια δεύτερη αναβολή, μετά από αυτήν της Κυριακής (λόγω της μπόρας), δεν θα μπορούσε να ξαναφέρει τον κόσμο στο Αμφιθέατρο. Όπως και να έχει ήταν μια μεγάλη απόφαση αφού έπρεπε να στηριχθεί στην ακουστική κιθάρα του και στην κρητική λύρα ενός από τους μουσικούς του για να «γεμίσει» τον ήχο. Γενικώς, οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες αποφεύγουν το ρίσκο. Τον Αλκίνοο τον εξιτάρισε. Αποδείχτηκε από το αποτέλεσμα ότι ήξερε καλά τι έκανε. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδανική για τα τραγούδια του. Συνήθως τα σιγοτραγουδάει μαζί του ο κόσμος. Γι’ αυτό και πριν ξεκινήσει έκανε μία σοφή κίνηση. Βγήκε στο μπροστινό μέρος της πίστας και κάλεσε κοντά του όσους κάθονταν στα «ορεινά» του Αμφιθεάτρου, για να τον ακούν. Από το πρώτο κιόλας τραγούδι φάνηκε πως όλοι ζούσαν μια συναρπαστική εμπειρία. Όχι μόνο ο Αλκίνοος και ο λυράρης του, αλλά το φαν, στην πλειοψηφία, κοινό του, που όχι μόνο τραγουδούσε μαζί του, αλλά ανταποκρινόταν με έξυπνες ατάκες στα χιουμοριστικά σχόλια με τα οποία ο Αλκίνοος συνόδευσε τα τραγούδια του. «Καλωσήρθατε στο εξωτικό Μενίδι» είπε ανοίγοντας την συναυλία. «Είναι αυθαίρετο» του απάντησε κάποιος από κάτω προκαλώντας τα γέλια όλων. Έτσι κύλισε όλο το πρόγραμμα. Με έναν Αλκίνοο τρυφερό, αισθαντικό και αυτοσαρκαστικό συνάμα. Έναν άνθρωπο σεμνό και αυθεντικό, που έγινε τραγουδοποιός, από ανάγκη να εκφράσει τα τεράστια αποθέματα των συναισθημάτων του. Συνέβη να εκφράσει και τα συναισθήματα πολλών άλλων. Σαν αυτούς που αψήφησαν τον καιρό και ανηφόρησαν στο Αμφιθέατρο. Όχι για να τον ακούσουν αλλά για να τραγουδήσουν μαζί του κρατώντας άλλος μιας μπύρα κι άλλος το κινητό με το οποίο έγραφε την συναυλία, για να την δει αργότερα με τους φίλους του που δεν είχαν μπορέσει να ανέβουν ή δεν διέθεταν το χαρτζιλίκι των 15€ που κόστιζε το εισιτήριο.Πέρασαν όλοι τους υπέροχα. Κι ο Αλκίνοος κι ο κόσμος. Εις πείσμα του καιρού, που με το ψιλόβροχο προσπάθησε μάταια να γίνει ο πρωταγωνιστής της βραδιάς. Αλλά και του στοχαστή των Εξαρχείων που αν είχε την τύχη να βρεθεί στην συναυλία θα γύριζε στον τόπο του «εγκλήματος» για να σβήσει μετανιωμένος το σύνθημά του από τον τοίχο…

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΑΡΙΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΣΤΙΣ ΑΧΑΡΝΕΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

Ένας πραγματικά μεγάλος στις Αχαρνές

Η άφιξη του στις Αχαρνές δεν προκάλεσε σάλο. Κι όμως! O Μάριος Φραγκούλης είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης που έχει εμφανιστεί στην πόλη. Με διεθνή καριέρα και εξαιρετικές εμφανίσεις στο ενεργητικό του, ο Μάριος Φραγκούλης είναι πλέον ένας καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας. Τενόρος, με μεγάλες δυνατότητες και υπολογίσιμη μουσική συγκρότηση, ο Μάριος δεν έμεινε προσανατολισμένος μόνο στο κλασικό τραγούδι. Διείσδυσε με αξιοσημείωτη επιτυχία στην μουσική των λαών, μέσα κυρίως, από συνεργασίες με αυθεντικούς εκπροσώπους αυτών των μουσικών ειδών. Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με το ελληνικό τραγούδι και τους αυθεντικούς εκπροσώπους του. Ένας απ’ αυτούς είναι αναμφισβήτητα ο Μάνος Χατζιδάκης, τραγούδια του οποίου παρουσίασε το πρώτο βράδυ του φθινοπώρου στις Αχαρνές. Με την βοήθεια του Γιώργου Χατζιδάκη στην επιλογή των τραγουδιών και με τον εκπληκτικό πιανίστα Λευτέρη Παπαδόπουλο στο πλευρό του, ο Μάριος Φραγκούλης χάρισε μοναδικές στιγμές στους περίπου 350 ακροατές που βρέθηκαν στο Αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης». Ένα πραγματικά εκπληκτικό κοινό που σιγοτραγούδησε μαζί του, τα ρεφρέν αλησμόνητων τραγουδιών. Με απέριττο φωτισμό και σκηνικά, ο Μάριος Φραγκούλης απέδειξε ότι το παν στον τραγουδιστή είναι η φωνή και η ευαισθησία. Κι ας διαθέτει εμφάνιση και παρουσιαστικό ζεν πρεμιέ του Γαλλικού και του Αμερικανικού κινηματογράφου. Αλλά ενώ τα πλούσια φωνητικά προσόντα του Μάριου Φραγκούλη αναδεικνύονται στα ρεφρέν, όπου κυριαρχούν οι υψηλές νότες, στις χαμηλές έδειξε να δυσκολεύεται, ιδιαίτερα στην αρχή, που δεν είχε «ζεσταθεί». Στις υψηλές νότες τραβούσε το μικρόφωνο μακριά, αλλά στις χαμηλές ακουγόταν μια μικρή βραχνάδα. Ίσως δεν ήταν στην καλύτερή του μέρα αν και η εντύπωση που αποκομίσαμε είναι ότι το ήδη πολύ καλό αποτέλεσμα θα ήταν πραγματικά εκπληκτικό με την βοήθεια μιας τραγουδίστριας. Κάτι σαν το ανεπανάληπτο ντουέτο με την Ντέμπορα Μάγιερς, που είχε, στην κυριολεξία, αφήσει άφωνη την Ελλάδα, πριν από λίγα χρόνια. Όλα αυτά, δεν μπορούν, ασφαλώς, να σκιάσουν την πολύ σπουδαία εμφάνιση του καταξιωμένου καλλιτέχνη. Μια εμφάνιση που, εκτός των άλλων, επανέφερε τα σωστά πρότυπα στην ψυχαγωγία, και έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη για τις επόμενες συναυλίες.